Dat "ÉNE MOMENT"

Er is altijd dat “ÉNE MOMENT” waarop ik niet meer verder kom in een schilderij.

IS HET AF?

Of moet er toch nog iets aan gebeuren….Is het goed….. Laat het wel zien wat ik voor ogen had….Is de kleur wel goed….  ….   ……

Een hoop getwijfel dus en soms ook een paar nachten slecht slapen.

Bij een portret bijvoorbeeld , dat moet namelijk wel lijken, kan een pietluttig penseelstreekje al roet in het eten gooien. Het vraagt een hele andere concentratie dan bij vrij werk.

Je zoekt met je penseel en met je kleuren naar die persoon zijn uiterlijk maar ook en misschien nog meer naar het innerlijk, de ziel als het ware. Wat hem of haar beweegt.  Wat die persoon uitstraalt, welke indruk die achterlaat. De blik in zijn of haar ogen. Dat is precies wat ik graag wil laten zien in een portret. Het moet herkenbaar zijn, gelijken maar er mag nog iets meer te zien zijn. Datgene wat een mens zo boeiend maakt, zijn eigenheid.

Dus na een periode van intensief schilderen is er altijd weer dat éne moment ……dat grijze moment van is het af of niet.

Mijn oplossing ….. even wegzetten.

En zo heeft dus Charlotte (het portret) een tijdje in een hoekje gestaan. Wachtend tot ik haar weer kwam ophalen. Bijna af maar toch nog  niet helemaal. Vaak zijn het dan nog hele kleine details die wat aandacht nodig hebben, een toetsje hier en een schaduwtje daar. De laatste loodjes!

En zomaar plots is het AF!  Gek genoeg is dat dan ook weer een verrassing voor mezelf. Ineens is het af!  Nu nog tekenen en dateren en dan is het ECHT AF!

Als “HET IS AF” besluit dan eenmaal genomen is moet het meest spannende moment nog komen.

Het “KIJK” moment!

Dus afgelopen zondag kwam Charlotte met haar ouders kijken. Super leuk spannend is dat en ja ik ben ook een beetje zenuwachtig natuurlijk…..want stel je voor dat……(maar daar gaan we niet vanuit en dus geven we dit ook geen woorden)…..

Meestal hang ik een doek over het werk en als iedereen dan voorzien is van een drankje haal ik het doek weg.

OOOOH !!!  was de reactie in drievoud wat mooi!   " ZE IS HET HELEMAAL, ZOALS ZE IS"  zei de vader van Charlotte.

Een mooier compliment had ik mezelf niet kunnen wensen!

DANK JE WEL! dat ik jou mocht schilderen  Charlotte!